نقش گیرنده های اوپیوئیدی در خاصیت ضد تشنجی عصاره هیدروالکلی گیاه مخلصه(Scrophularia striata Boiss.) درموش سوری

زمینه و هدف: استفاده از گیاهان دارویی در حال حاضر به دلیل عوارض کمتر ذهن بسیاری از محققان را به خود معطوف کرده است.هدفاز اینمطالعهبررسیتاثیرداروینالوکسانبهعنوانیکآنتاگونیستاوپیوئیدی برطول مدتتشنجناشی از تزریق پنتیلن تترازول و تعیین مکانیسم اثر ضد تشنجی عصاره هیدروالکلی گیاه مخلصه میباشد. موادّ و روش ها: در مطالعه حاضر،40 موش سوری نر به صورت تصادفی ساده به 5 گروه هشت تایی تقسیم شدند؛ گروه کنترل (دریافت کننده PTZ 80 mg/kg)، دو گروه درمان (دریافت کننده عصاره با دوزهای 600 mg/kg و 900 mg/kg) و دو گروه آزمایشی (دریافت کننده عصاره با دوزهای 600 mg/kg و 900 mg/kg) به همراه نالوکسان 5 mg/kg (تزریق نالوکسان 5 دقیقه قبل از تزریق عصاره به صورت داخل صفاقی صورت گرفت). با تزریق PTZ (30 دقیقه بعد از تزریق عصاره)، رفتارهای تشنجی حیوانات در طی 20 دقیقه توسط دوربین فیلمبرداری شد و مراحل مختلف تشنج مورد ارزیابی قرار گرفت. داده های آماری با استفاده از آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه وTukey با استفاده از نرم افزار SPSS16 تجزیه و تحلیل شد. معیار معنی دار بودن اختلاف میانگین ها 05/0P< در نظر گرفته شد. یافته ها:آنالیز آماری داده ها نشان داد تزریق نالوکسان به همراه عصاره زمان تاخیری تا شروع تشنج تونیک و کلونیک را کاهش داد که در مقایسه با کنترل معنی دار نبود. زمان تاخیری تشنج تونیک-کلونیک با تزریق عصاره و عصاره به همراه نالوکسان نیز افزایش یافت. با تزریق عصاره به تنهایی مدت زمان کل تشنج کاهش یافت اما با تزریق عصاره همراه با نالوکسان مدت زمان کل تشنج افزایش یافت که این افزایش در دوز  600 mg/kgدر مقایسه با گروه کنترل معنی دار بود (01/0P